"Antoni Janusz Pastwa urodził się 26 stycznia 1944 r. w Brzozie k. Kozienic. Absolwent Wydziału Rzeźby ASP w Warszawie, gdzie studiował najpierw w pracowni prof. Mariana Wnuka, a później w pracowni prof. Stanisława Słoniny. W latach 1974-1981 był asystentem u prof. Słoniny. W 1980 roku został adiunktem. Od 1981 prowadził pracownię kamienia. W 1987 otrzymał tytuł docenta, zaś w 1992 mianowany został profesorem sztuk plastycznych. Od 1995 roku prowadzi pracownię rzeźby na Wydziale Konserwacji i Restauracji Dzieł Sztuki. Od 2001 roku prowadzi pracownię dyplomującą na Wydziale Rzeźby. Wielokrotny dziekan Wydziału Rzeźby macierzystej uczelni. Członek Rady Programowej Centrum Rzeżby Polskiej w Orońsku. Uczestnik prac jury ogólnopolskich konkursów rzeźbiarskich, w których niejednokrotnie pełnił funkcję przewodniczącego. Opiekun artystyczny wielu realizacji przestrzennych".
Maestria twórczości profesora Antoniego Janusza Pastwy opiera się na perfekcyjnym opanowaniu rzemiosła, znajomości mediów i materiałów rzeźbiarskich, wyrafinowania i łatwości w ich formowaniu. Polega jednak także na artystycznej wrażliwości i przenikliwości, pozwalającej na odwołania do repertuaru znanego i okrzepłego w całkowicie nowatorski sposób. Profesor Pastwa w swojej wielorakiej twórczości w mistrzowski sposób interpretuje zarówno klasyczne, historyczne realizacje, jak i tworzy autoteliczne, zróżnicowane figury zwierząt i ludzi, w których zgłębia zagadnienia relacji rzeźby wobec otoczenia i materiału, z którego powstała. Obok prac rzeźbiarskich, profesor tworzy także szkice – niekiedy niezwykle ekspresyjne, niekiedy zaś subtelnie traktujące światło i linię. Autor (wraz z Adamem Myjakiem) Kwadrygi Apollina – rzeźby zdobiącej od 2002 roku fronton Teatru Wielkiego - Opery Narodowej, obchodzącej w tym roku dwudziestolecie swojego istnienia.
W rzeżbie Pastwy czas się ogląda i jest oglądany. Należy do tych artystów dla których każdy stopień , który osiągneli, jest wyzwaniem, punktem wyjścia do nowego, niespodziewanego, nieobliczalnego dzieła, przekraczaniem siebie jeszcze raz, na nowo. Krzysztof Karasek – poeta, eseista, krytyk literacki.
Adam Styka, malarz, grafik. Tworzy obrazy, rysunki i grafikę warsztatową. Urodził się w 1940 roku w Mielnicy. Studiował w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Łodzi w pracowni prof. Mariana Jaeschke. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w roku 1965. Profesor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie i Wydziału Artystycznego Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Od 2010 roku prowadzi pracownię malarstwa w Wyższej Szkole Informatyki Stosowanej i Zarządzania w Warszawie na kierunku: grafika. Brał udział w 35 wystawach indywidulnych i ponad 200 prestiżowych wystawach zbiorowych sztuki polskiej w kraju i za granicą (Austria, Argentyna, Belgia, Francja, Irak, Niemcy, Meksyk, Rosja, USA, Wielka Brytania, Węgry, Włochy). Laureat licznych nagród i wyróżnień, takich jak: nagroda publiczności na Sympozjum Artystów Plastyków i Naukowców (Puławy 1966), nagroda indywidualna Ministra Kultury i Sztuki (1977), Premio Internazionale „Apollo Musagete” (Talla, Włochy 1985), wyróżnienie na XXI Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa (Cagnes-sur-Mer, Francja 1989), nagroda indywidualna I stopnia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2002) oraz stypendia twórcze Ministra Kultury i Sztuki (1968, 1984, 1986, 1989) i roczne stypendium twórcze The Society for Arts of Chicago (2004).
W 2012 roku otrzymał Srebrny Medal, a w 2019 Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Prace artysty znajdują się w Muzeum Narodowym w: Krakowie, Przemyślu, Szczecinie, Warszawie i Wrocławiu, Mondriaanhuis w Amersfoort (Holandia), Muzeach Okręgowych w Chełmie i Koszalinie, Muzeum Lubelskim, Muzeum Architektury we Wrocławiu, Muzeach ASP w Warszawie i Wrocławiu, Muzeum Północno-Mazowieckim w Łomży, Muzeum w Talli (Włochy), Centrum Sztuki Studio w Warszawie, Mazowieckim Centrum Kultury i Sztuki w Warszawie, Mazowieckim Centrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia” w Radomiu, The Society for Arts w Chicago, Biurze Wystaw Artystycznych w Jeleniej Górze, Lublinie, Rzeszowie, Sandomierzu, Szczecinie i Warszawie, Galerii Sztuki Współczesnej w Ostromecku i Garwolinie oraz w kolekcjach prywatnych w kraju i za granicą.
Szczególnie dużo uwagi malarz zawsze poświęcał zagadnieniom kompozycyjnym. Układ elementów obrazu z różnych okresów twórczości jest przemyślany, oparty o porcjonalne relacje, które z reguły wywołują wrażenie spokoju, stabilności i przejrzystości. Adama Stykę interesują formy podstawowe, a więc kwadrat, koło, trójkąt, prostokąt. Za ich pomocą organizuje płaszczyznę, wydziela pola obrazowe, określa wagę części obrazu oraz wskazuje jego centrum i peryferia.
Piotr Majewski – katalog wystawy
Galeria Opera jest czynna od wtorku do niedziel w godzinach 12.00-18.00
Bilety dostępne w kasach w holu głównym.
Wejście przez hol kas przedsprzedaży (wstęp 1 zł).
Dla widzów także na godzinę przed spektaklami i podczas przerw.
Źródło: teatrwielki.pl
