Wystawa prac Jana Bienkowskiego w wyjątkowy sposób łączy ze sobą naturę i sztukę. Prezentowane prace właściwie nie powinny nigdy powstać. Drewno któremu artysta nadał drugie życie, było porzucone i skazane na zapomnienie. Korzenie obalonych drzew zbyt pokręcone, żeby nadawały się nawet na opał, nadpróchniałe kawałki drzew naznaczone piętnem wyroków natury nie miały szans na opowiedzenie swojej historii. Na szczęście znalazł je ktoś kto potrafił ją dostrzec i wydobyć. W czasach kiedy artyści mogą użyć dowolnego materiału by urzeczywistnić swoją wizję, Bienkowski nie boi się zaufać naturze, wierzy że ona współtworzy na równi z nim i że pasja którą wkłada w swoją sztukę jest inspirowana duchem każdego indywidualnego drzewa. Ekologia i wrażliwość na naturę jest bardzo istotna dla artysty, który używa niemal wyłącznie surowca z powalonych drzew i karp znalezionych w lokalnym lesie.
Sam Jan Bienkowski jest bardzo interesującą postacią - urodzony w Anglii w 1948 jako syn jednego z dowódców dywizjonu 303 został wychowany w kulcie polskości, ale do Ojczyzny pierwszy raz przyjechał dopiero po transformacji. Po wielu latach pracy jako architekt w Anglii, postanowił wybudować wymarzony dom w Polsce, gdzie w pięknej scenerii może w pełni oddać się swojej twórczości, o której sam mówi :
Rzeźbienie stało się dla mnie pasją. Widzę to jako ekspresywną formę sztuki, kształtując drewno, aby oddać żywotność i ruch. Staram się uchwycić sedno przedmiotu, nie ważne czy jest on figuratywny czy abstrakcyjny, i nadać moim rzeźbom ekspresyjne życie własne, pracując z i ku wyrażeniu życia, które znajduje się w samym drewnie.
Przypadek gra dużą rolę w komponowaniu form, w stworzenia kształtów i efektów, których bym nigdy sam świadomie nie wymyślił. Zainspirowany naturą kieruję się intuicją, by odpowiadać na to co mi drzewo, czas i przestrzeń wskazują. Generuję kształty w tym samym czasie wczuwając się w formę samego drzewa – tematyka jest często wydobyta z naturalnych form znajdujących się w samym drzewie.
Jan ma niezwykłą zdolność odszukiwania ukrytego w drewnie znaczenia, jego prace nasączone są przenikliwą obserwacją i poszanowaniem natury. Na wystawie możemy obejrzeć prace figuratywne, jak bardzo sugestywną „Intymność” oraz pełne ekspresji „Tors”. Związek z naturą podkreśla olbrzymia dbałość artysty o surowiec z którym pracuje. Jak sam mówi : Kocham drzewa i surowiec drzewny i uważam je za wspaniały materiał z ogromną różnorodnością koloru, tekstury, słoi i woni. Każdy kawałek drewna jest wyjątkowy, określony przez jego naturę i wzrost - jego ruch przez życie. Jako rzeźbiarz staram się wydobyć wewnętrzne piękno materiału jako integralną część każdego. W pracy „Plusk” twórca pozwolił korzeniowi wierzby stać się niezwykle dynamiczną falą, przywodzącą na myśl japońskie drzeworyty. I podobnie w „Wir” słoje znakomicie oddają faliste wirowanie wody.
Nowe rzeźby jak Wirus, Bakteria i Murmuracja są już mniej figuratywne i przechodzą bardziej w formy abstrakcyjne, ale ciągle trzymając się koncepcji określonej w tytule. Sam artysta podkreśla, że w tych pracach „pustka jest częścią rzeźby”. W pracach rzeźbiarz również nie stosuje kolorowych werniksów, jednak chętnie eksperymentuje z kolorowymi akcentami mieszając pigmenty farby akrylowej z wapnem do wypełnieniu pęknięć i szczelin,podkreślając różnorodność kształtów i piękno słoi, szczególnie w przypadku drewna pozyskanego z karp dębowych.
Autor zachęca do głaskania swoich prac – przesuwanie dłonią po rzeźbie pozwala dopełnić uczucie bliskości z jej znaczeniem i zrozumieniem.
Na początku twórca pozyskiwał interesujące kawałki drewna na spacerach po okolicznych lasach, obecnie nawiązał współpracę z miejscową panią leśniczy, która udostępnia materiał, a nawet zawiadamia czy podwozi ciekawe odnalezione kawałki drewna.
