Zapraszamy na wystawę PATRZ
RIČARDAS BARTKEVIČIUS PIOTR JARGUSZ
LITWIN I POLAK
SPOTKANIE DWÓCH MALARZY
OTWARTA PRACOWNIA 01.04.03 – 21.04.2023
WERNISAŻ 31.03.2023 godz. 19
KURATOR Sebastian Stankiewicz
RIČARDAS BARTKEVIČIUS
Artysta malarz. Profesor i starszy pracownik naukowy Uniwersytetu Witolda Wielkiego. Studiował malarstwo i ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Wilnie (1986). Jeden z naj- bardziej znanych litewskich neoekspresjo- nistów. Autor pomocy metodycznych i pu- blikacji na temat malarstwa oraz edukacji plastycznej. Uczestniczył w ponad 300 wysta- wach indywidualnych i grupowych na Litwie i za granicą (m.in. Kanada, Chiny, Francja, Niemcy, Węgry, Indie, Włochy, Macedonia, Polska, Portugalia, Rosja, Szwecja, Turcja, USA). Bierze udział w międzynarodowych konfe- rencjach i projektach artystycznych. Codzienne proste rzeczy mogą opowiedzieć o nas rozmaite historie. Często bardzo prawdzi- we. Kiedy spotykamy się z Piotrem, nie mamy poczucia, że dawno się nie widzieliśmy. Jest uczucie, że widzimy się każdego dnia, rozma- wiamy każdego dnia. Rozmawiamy o prostych rzeczach, wypowia- damy codzienne słowa. Czasami możemy być razem i nic nie mówić. Możemy malować. Ma- larstwo to także sposób na rozmowę o wspól- nocie, o codzienności, o ludzkich wahaniach i marzeniach. Mamy ze sobą wiele wspólnego, wiele rzeczy widzimy w ten sam sposób, ale ina- czej o tym mówimy. Używamy innych słów. Liczy się nie tylko to co nas wyróżnia, ale także to co nas łączy. Nie tylko jesteśmy dwoma różnymi artystami, mieszkańcami dwóch różnych miast, dwóch rożnych krajów, ale jesteśmy także ludź- mi, współobywatelami tych samych wartości, tych samych nadziei, mamy to samo dziedzic- two. Nasze wspólne wartości są dzisiaj szczegól- nie ważne. Kiedy jednoczymy się, kiedy rośnie poczucie wartości wspólnoty, kiedy walczymy o naszą wolność. Codziennie.
PIOTR JARGUSZ
Artysta malarz. Profesor. Absolwent krakow- skiego Liceum Sztuk Plastycznych – uczył się w pracowni Piotra Jarży. Studiował na Wy- dziale Malarstwa i Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, w pracowniach profesorów: Stanisława Rodzińskiego, Zbyluta Grzywacza, Janusza Orbitowskiego, Włodzi- mierza Kunza i Stanisława Wejmana. Realizu- je idee malarstwa w przestrzeni społecznej. Malowane na szarych, pakunkowych papie- rach obrazy nakleja na słupy ogłoszeniowe. Realizuje projekty animacyjne. Prowadzi mię- dzy innymi autorską pracownię malarstwa i pracownię projektów w przestrzeni spo- łecznej na Wydziale Sztuki w Instytucie Ma- larstwa i Edukacji Artystycznej Uniwersytetu Pedagogicznego im. Komisji Edukacji Na- rodowej w Krakowie. Zrealizował 90 indywi- dualnych pokazów swoich obrazów w kraju i za granicą. Autor tekstów o sztuce. Trzykrot- ny stypendysta Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Laureat Nagrody Ars Quaeren- di przyznawanej za wybitne osiągnięcia na rzecz kultury Małopolski. Członek Stowarzy- szenia Otwarta Pracownia . Na ogół obrazy przyklejam od lat na słupach ogłoszeniowych Krakowa. Wspólna wystawa z Ričardasem Bartkevičiusem w Galerii Stowa- rzyszenia Artystycznego Otwarta Pracownia to wyjątek. Nasze opowieści egzystencjalne z życia i nasze poczucie bliskości światów. Emocje. Nie potrafię malować na zimno. Nie chcę. Muszę być gorący. Muszę malować wtedy, kiedy coś mnie głęboko dotyka. Gdy czegoś nie potrafię sobie słowami precyzyjnie przepowiedzieć... Wtedy maluję. Szukam sytuacji. Duże cykle na podło- dze, tanimi farbami. Dużo. Żeby było w czym wybierać. Namaluję i patrzę. Nie oceniam. Oce- na przychodzi sama. Za kilka dni, tygodni, mie- sięcy, lat. Odkładam na stos w pracowni. Parę set obrazów i stos stale rośnie. Przesłanie? Idź i PATRZ! Malowanie jest aktywnością i kreacją o bardzo wielu obliczach. Moim celem jest sy- tuacja.
UWAŻNOŚĆ
Wystawa Patrz Piotra Jargusza i Ričardasa Bartkievičiusa to prezentacja dwóch artystów- -przyjaciół, których łączy wspólna idea widze- nia, odczuwania i myślenia. Nie polega ona jednak – jakby się mogło wydawać – na narzu- cającej się na pierwszy rzut oka wspólnocie wyboru neoekspresjonistycznej formuły języ- ka wizualnego. I bynajmniej nie jest ona bez- pośrednią konsekwencją tej formuły. Wizualne poetyki Jargusza i Bartkievičiusa już po krótkiej „lekturze” dzieł i osób samych arty- stów, ujawniają więcej różnic niż podobieństw. U pierwszego uderza surowość kompozycji, kolorystycznie oschłych, nie w pełni zamalo- wanych arkuszy pakowego papieru, powaga malarstwa podejmującego tematy na serio oraz antygaleryjny, efemeryczny charakter dzieł wieszanych na słupach ogłoszeniowych. U drugiego zaskakuje kolorystyczny przepych akrylowych płócien, dystansujące zabawowe gry w autotematyzm i w wizualne etymologi- zmy oraz atmosfera prestiżu whitecubowego artysty. Idei wspólnoty u Piotra i Ričardasa nie należy szukać w powierzchownych cechach estetyki ekspresjonizmu lecz głębiej, w całościowej po- stawie, w relacji do świata, malarstwa i siebie nawzajem. Znajdziemy tam z jednej strony bez- pośredniość ekspresjonistycznego gestu jako wyraz wszechobecnej afirmacji przenikającej te relacje, a z drugiej zaprzeczenie subiektywi- zmu ekspresjonizmu, który artyście od począt- ku nakazywał skupienie się na sobie samym. Antysubiektywność neoekspresjonizmów Jar- gusza i Bartkievičiusa polega na uznaniu roli procesów uwagowych w postrzeganiu świata i siebie nawzajem. Obaj artyści nie eksplorują bowiem swoich światów wewnętrznych, używa- ją języka ekspresji, aby otworzyć się na świat ze- wnętrzny wobec ich własnych jaźni. Ten rodzaj uważności jest tym istotniejszy, im bardziej róż- ne idee i współczesne ideologie od tego świata nas odrywają. Dzieła Jargusza i Bartkievičiusa afirmują onlajnową otwartość, kwestionują na- tomiast oflajnowy hedonizm zamknięcia we własnej subiektywności. Z pewnością jest to dość interesujący paradoks neoekspresjoni- zmów obu malarzy.
Sebastian Stankiewicz
Źródło: nm.com.pl
