Zapraszamy na oprowadzanie autorsko-kuratorskie po wystawie Natalii Ciak „Słodkie życie” w najbliższą sobotę, 13 lipca b.r. w Galerii „Apteka Sztuki” przy alei Wyzwolenia 3/5 w Warszawie.
Refleksja nad wypieranym w konsumpcyjnej kulturze obrazem śmierci – kulturze młodości, przyjemności i cielesnego piękna – skłoniła Natalię Ciak do stworzenia serii prac opartych na pośmiertnym portrecie bliskiej artystce, starszej osoby.
Cel projektu „Słodkie życie” to przesunięcie granicy tolerancji tego, co odrzucane i „oswojenie śmierci”. Artystka postanowiła osiągnąć to poprzez wywołanie u odbiorcy dyskomfortu poznawczego – żywe kolory na nieżywej twarzy, portret pośmiertny na gadżetach reklamowych, które można konsumpcyjnie wykorzystać. Metoda obrazowania w stylu pop-art posłużyła artystce do podkreślenia barwami i formą różnicy pomiędzy potrzebami wzbudzanymi przez kulturę popularną a realiami biologicznymi funkcjonowania wszystkich żywych organizmów, w tym człowieka.
Artystka zrealizowała w przestrzeni Apteki Sztuki projekt, który porusza ważny, skrywany na co dzień temat, a przy tym w sposób pozytywny i radosny umożliwiła multisensoryczny odbiór wystawy „Słodkie życie”. Na wernisażu 3 lipca odbiór tej wystawy angażującej zmysły - kolorowej, pachnącej gumą balonową, słodkiej smakiem lizaków, szeleszczącej ścinkami z różowej niszczarki stojącej nieopodal urny z prochami spalonego obrazu - wzmocnił o doznania akustyczne oraz o zmysły kinestetyczny i równowagi w tańcu gościnny koncert Dancingu Międzypokoleniowego, projektu prowadzonego przez Paulinę Braun.
Natalia Ciak zaprasza na wystawę następującymi słowami:
„Tym razem to nie obrazy, nie rysunki, a całościowy projekt, nad którym pracowałam kilka lat. Projekt-eksperyment artystyczny i etyczny. Pytania te, co często w sztuce: czy sztuka ma granice, których nie powinna przekraczać? Czy taką granicą jest temat śmierci? Czy wystawa oparta na wizerunku pośmiertnym, w dodatku wystawa w stylu pop-art, w wesołych, radosnych kolorach i zapachach, to za dużo? Poszłam za daleko, trafiłam w sedno, czy stworzyłam coś nieistotnego? Przyjdź, zobacz, sprawdź, oceń – nie dla mnie, dla siebie.”
Paulina Buźniak, kuratorka wystawy nawiązuje do rozważań artystki:
„(…)Myślę, że Natalii Ciak trudno było zaakceptować fakt, że śmierć zostawiła na twarzy portretowanej przez nią osoby, tak osobliwy pocałunek. Powtarzalność portretów, multiplikowanych w wielu kolorach, na różnych formatach jest przykładem próby poradzenia sobie z tym wizerunkiem. Jeden portret składnia do refleksji, ale zmultiplikowany w tylu odsłonach przenosi nas w nieco hipnotyczny świat, gdzie twarz już tak nie porusza, ale zaczyna pulsować, pojawiać się wokół nas i stemplować nam tym wizerunkiem rzeczywistość.”
Natalia Ciak – urodzona w 1987 roku w Warszawie. Absolwentka Wydziału Grafiki na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom magistra sztuki z wyróżnieniem rektorskim zrealizowała w 2020 roku w pracowni grafiki warsztatowej i projektowej prof. Piotra Smolnickiego, w pracowni książki i ilustracji pod kierunkiem prof. Błażeja Ostoi Lniskiego oraz w pracowni rysunku prof. Jacka Staszewskiego.
Pracą magisterską pt. „Nie-miejsce” wygrała konkurs na Nagrodę im. prof. Karola Stryjeńskiego za najlepszy dyplom 2020 roku w dziedzinie grafiki artystycznej. Otrzymała także Nagrodę Specjalną Rektora Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie na XII Biennale Grafiki Studenckiej w Poznaniu. W 2022 roku wygrała możliwość publikacji prac w Human Body is Art Album oraz otrzymała wyróżnienie za najlepszy portret w konkursie Prize Summer organizowanych przez Bruxelles Art Vue Foundation.
Kuratorka wystawy: dr Paulina Buźniak
Koordynatorka: Magdalena Krowicka
Źródło: aptekasztuki.pl
