Lekka i przejrzysta inscenizacja Grzegorza Chrapkiewicza odświeża nieobecne w Polsce partytury dwóch jednoaktówek Gaetano Donizettiego. Jedna i druga opowiada o miłości, ale na wesoło. W Tłustym czwartku (Il giovedì grasso) dwoje ukochanych – Nina i Teodoro – ubolewają nad faktem, że ojciec Niny, Pułkownik, obiecał ją prostemu wieśniakowi Ernesto. Sigismondo, potwornie zazdrosny o swoją żonę Camillę, postanawia pomóc młodym kochankom rozwiązać tę problematyczną sytuację i knuje intrygę, w którą angażuje wszystkich mieszkańców. W wyniku nieoczekiwanego splotu zdarzeń sam staje się ofiarą własnych knowań. Czy i tym razem zwycięży czysta i prawdziwa miłość?

 

Nocny dzwoneczek (Il campanello di notte) rozpoczyna się od wesela słynnego neapolitańskiego aptekarza Don Annibale Pistacchio z Serafiną. W związku z konieczną podróżą pana młodego do Rzymu następnego dnia, związek powinien zostać skonsumowany niezwłocznie, ale zamiar ten chce udaremnić Enrico – były ukochany Serafiny. Podczas wesela wznosi toast za młodą parę, po czym znika, szykując się do intrygi. Gdy Annibale i Serafina przygotowują się do spełnienia małżeńskich powinności, w aptece rozlega się dźwięk nocnego dzwonka. Zgodnie z obowiązującym prawem aptekarz ma obowiązek zareagować, obsługując klienta w potrzebie, którym okazuje się Enrico w przebraniu. Chrapkiewicz postawił na żart i dowcip, niekiedy rozwiązania sceniczne mocno farsowe, co pozostaje jednak w pełnej zgodzie z atmosferą i nastrojem utworów, a także z ich konwencją - Wiesław Kowalski, e-teatr.pl.