Solniczki świadczyły o statusie i zamożności właściciela, wyznaczały miejsce przy stole dla najważniejszego gościa, stanowiły ozdobę stołów i uczt. Tak niezwykłą rolę pełniły solniczki - naczynia na sól o niezwykłej historii tak jak i niezwykłą była przyprawa, do podawania której służyły. Najcenniejsze, ostatnio zakupione przedmioty, już można podziwiać na nowej wystawie. Dzięki nim kolekcja solniczek Muzeum Żup Krakowskich Wieliczka zalicza się do najcenniejszych tego typu zbiorów na świecie.

Nowe solniczki  są tak niezwykłe, cenne  i tak bardzo wyróżniają się z dotychczasowej kolekcji, że przeznaczono dla nich odrębne miejsce, w którym prezentowane są niczym klejnoty w królewskim skarbcu. Wykonane na najwyższym światowym poziomie są ozdobą wielickiej kolekcji i Zamku Żupnego.

Prawdziwym rarytasem jest późnogotycka solniczka w kształcie kielicha datowana na około 1500 rok. Jest  najstarszą solniczką, a zarazem jednym z najcenniejszych eksponatów w muzealnej kolekcji. Wykonana została z agatu - cennego kamienia ozdobnego. Dekoracyjne, barwne i półprzezroczyste pasy, widoczne w strukturze kamienia, zostały doskonale wyeksponowane w kształcie naczynia, które było przeznaczone na równi do podawania soli jak i do podziwiania.

Na wystawie wyróżnia się unikatowa para srebrnych solniczek zdobionych scenami z polowania. Powstały w Augsburgu w latach 1590-94. W  XIX wieku wchodziły w skład kolekcji barona Meyera de Rothschilda w jego posiadłości w Mentmore koło Londynu.

Wśród prezentowanych przedmiotów jest solniczka całkowicie wykonana ze złota z monogramem E umieszczonym pod mitrą książęcą. Wiązany jest on z osobą księcia Ernesta II Sachsen-Coburg-Gotha (1818-1893), starszego brata księcia Alberta, męża brytyjskiej królowej Wiktorii.

W tak dostojnym gronie znalazły też miejsce luksusowe wyroby Louisa Comforta Tiffany’ego z Nowego Jorku. Solniczki wykonane ze szkła iryzującego o pięknym, metalicznym blasku są tak lekkie i delikatne, że może je przesunąć nawet niewielki podmuch wiatru.

Imponującym i największym w  wielickiej kolekcji jest rokokowy, porcelanowy serwis przyprawowy. To ewenement i unikat w polskich zbiorach. Komplet składa się z wysokiej dekoracji środka stołu oraz czterech wolno stojących figurek z pojemnikami  na przyprawy. Postacie są alegoriami czterech pór roku.  Serwis powstał w manufakturze w Höchst około 1765 roku i należy do największych, znanych tego rodzaju. Wyróżnia się najwyższym poziomem wykonania porcelany i dekoracji malarskich oraz doskonałym stanem zachowania.

Kolejny zachwycający serwis przyprawowy został wykonany ze srebra w latach 1773-75 w Augsburgu. Składa się z dwóch szklanych flaszy na oliwę i ocet w misternej konstrukcji srebrnej z miseczkami na przyprawy sypkie (m.in. sól) w kształcie pozłacanych liści. Ażurowe zwieńczenie przeznaczone jest na cytryny – owoce niegdyś drogie, ale niezbędne podczas luksusowych uczt baroku, które miały zachwycać bogactwem. Ten obiekt jest cenny ponieważ zachował się wraz z oryginalnymi, szklanymi flaszami co należy do rzadkości.

Urodę prezentowanych na wystawie solniczek podkreśla aranżacja wnętrza i oświetlenie. Wyjątkowy nastrój służy kontemplacji soli i solniczek, których losy splecione są przecież od wieków. Służą temu komentarze, które przekazują  wiele interesujących faktów z przeszłości tych wyjątkowych naczyń przyprawowych.

Wystawę można zwiedzać w Zamku Żupnym, ul. Zamkowa 8, codziennie (z wyjątkiem poniedziałków), w godz. 9.00-20.00