Katalogi / Instrument smyczkowy

SZUKAJ

Instrument smyczkowy

Instrument smyczkowy – instrument muzyczny z grupy chordofonów, w których struna wprowadzana jest w stan wibracji za pomocą smyczka, przesuwanego po strunie – legato, detaché, lub uderzając w nią włosiem – spiccato. Inną metodą wydobycia dźwięku z instrumentu smyczkowego jest col legno - czyli uderzenie struny drzewcem smyczka lub pizzicato, czyli szarpniecie struny palcem oraz klang (pizzicato bartokowskie, pizzicato à la Bartók) – szarpnięcie struny tak silne, by uderzyła o gryf.

Instrumenty smyczkowe składają się z następujących elementów:

  • pudło rezonansowe
  • przestrzeń gdzie wzmacniany jest dźwięk produkowany przez drgające struny
  • struny (najczęściej cztery) 
  • strojone do odpowiednich częstotliwości, oparte na podstawku.
  • gryf z podstrunnicą
  • do której przyciskane, są struny tak by zmienić ich długość, a co za tym idzie częstotliwość drgań. Gryf zakończony jest śrubami pozwalającymi stroić instrument, zapewniając odpowiednie napięcie strun.

We wszystkich instrumentach smyczkowych grający na nim jedną ręką (prawą u osób praworęcznych) operuje smyczkiem lub w inny sposób pobudza struny, a drugą ręką przyciska struny do podstrunnicy tak je skracając, by wydawały dźwięk o odpowiedniej częstotliwości. Inną możliwością jest skracanie struny czubkiem palca lub paznokciem bez dociskania struny do podstrunnicy (tzw. Technika paznokciowa).

Do instrumentów smyczkowych należą:

Klasyczne instrumenty smyczkowe:

  •    skrzypce
  •   altówka
  •   wiolonczela
  •   kontrabas 

Dawne instrumenty smyczkowe

  •   Rebec
  •   Lira da braccio
  •   skrzypki renesansowe
  •   viola da gamba
  •   Viola d'amore
  •   skrzypce barokowe
  •   suka biłgorajska

Regionalne instrumenty smyczkowe

  •   gęśle
  •   basetla

Elektryczne instrumenty smyczkowe

  •   skrzypce elektryczne
  •   kontrabas elektryczny

 

Historia

Już w krajach starożytnych, przede wszystkim w Azji, istniały instrumenty smyczkowe, ale z pewnością są one znacznie młodsze od szarpanych. W średniowieczu znane były też instrumenty smyczkowe.

Polska nie pozostawała w tyle za innymi krajami – w naszych miastach i wsiach konstruowano nie znane za granicą gęśle. Gdy Polscy lutnicy zobaczyli lirę, przywiezioną w 1518 przez królową Bonę, zmienili nieco kształt gęśli. Nadali im też nazwę skrzypce. Jeden z najsłynniejszych wówczas teoretyków muzyki, Martinius Agricola, wychwalał w swoim traktacie, subtelny i miły dla ucha dźwięk polskich skrzypiec.

 

źódło: Wikipedia.org

POWRÓT