Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu, Fundacja Teatr Polski – TP Dla Sztuki, Teatr Polski – w Podziemiu oraz Dolnośląskie Centrum Filmowe zapraszają na październikowe pokazy spektaklu „Aleja Narodowa”, zrealizowanego na podstawie tekstu Jaroslava Rudiša, w wykonaniu Dariusza Maja.

Poznaj Wandama – czeskiego „bohatera walki o niepodległość”, który dał sygnał do rozpoczęcia Aksamitnej Rewolucji. Tylko nie wiadomo, której stronie: protestującym czy milicji. Uważa się za „ostatniego Rzymianina”. Hitlerowskie saluty tłumaczy, jak wielu innych narodowców w Czechach i w Polsce, tradycją rzymską. Jednocześnie jak Václav Havel pragnie, aby prawda i miłość zwyciężyły nad kłamstwem i nienawiścią. W finale boleśnie zderza się… z regułami wolnego rynku. Narodowiec, rasista, szowinista, bojownik antysystemowy, menel, pijak, ćpun, bohater?

„Adolf Hitler uratował mi życie. Wiem, co chcesz powiedzieć, ale nie mów nic”
Jaroslav Rudiš

Dla widzów 16+.

Twórcy:
reżyseria i adaptacja, przekład z języka czeskiego: Katarzyna Dudzic-Grabińska (AST, Filia we Wrocławiu)
scenografia i kostiumy: Magdalena Stępień (ASP Wrocław)
występuje: Dariusz Maj

Spektakle:
29 października 2018, godz. 19.00
30 października 2018, godz. 19.00

Następne pokazy 24 i 25 listopada 2018

Czas trwania: 60 min.

Miejsce: Dolnośląskie Centrum Filmowe (Piano Bar), ul. Piłsudskiego 64a, 50-020 Wrocław.

Bilety do nabycia w kasach Dolnośląskiego Centrum Filmowego w cenie:
18 zł w przedsprzedaży, 26 zł w dniu spektaklu

Zawsze na podorędziu ma piękne słowa o prawdzie i pięknie, które w jego ustach zamieniają się w nic nieznaczące slogany. W pogotowiu zaciśniętą pięść, gotową wymierzyć sprawiedliwość tym, którzy naruszają ład i porządek. Towarzyszy mu legenda bohatera, tego, który wymierzył pierwszy cios w tytułowej alei Narodowej, uruchamiając aksamitną rewolucję. Wierzą w nią kumple z piwiarni Północna, w której spędza całe dnie. Chętnie opowiada im o swojej wizji świata i Europy, w której hajlowanie jest po prostu tradycyjnym rzymskim gestem i gdzie uchodźców toleruje się, dopóki nie zaczną robić syfu. O zerwanej więzi z synem i bratem, o rozpadzie związków i szczegółach rewolucyjnej działalności mówi jakby mniej chętnie.

Tekst Rudisza oddaje śmietnik panujący niepodzielnie w świadomości człowieka, który znalazł się na marginesie świata po transformacji, w którym mielą się frazy z przemówień Hawla z zauroczeniem Hitlerem, opowieści o nowym, sprawiedliwym świecie z podszytym nienawiścią szowinizmem. Ten śmietnik kryje w sobie poważną diagnozę kryzysu, który dotyka dziś wiele europejskich krajów.

Katarzyna Dudzic-Grabińska wraz z Dariuszem Majem stawiają nam przed oczami swojaka wyciągniętego wprost z praskiej knajpy, pozwalając mu wziąć nas na lep swoich opowieści, na przemian przerażających i rozbrajających, ostatecznie jednak podszytych grozą. W finale tej narracji następuje znacząca zmiana perspektywy, której nie zdradzę czytelnikom, choć powieść Rudisza jest od dwóch lat dostępna w księgarniach. W każdym razie jest to też opowieść o zakłamaniu, o oszukiwaniu samego siebie, o potrzebie budowania legend, choćby na ruchomych piaskach, i o tym, jak zawodny jest to proces.»

Magda Piekarska, Wandam z Alei Narodowej. Teatr Polski w Podziemiu gra w Piano Barze

Biogramy twórców

Dariusz Maj
Absolwent Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej we Wrocławiu (1994). W roku 1984 basista wrocławskiej grupy punkowej Sedes. Laureat nagrody wojewody dolnośląskiego dla najlepiej rokującego aktora młodego pokolenia (2002). W latach 1997-2001 aktor Centrum Sztuki – Teatru Dramatycznego w Legnicy (obecnie Teatr im. H. Modrzejewskiej w Legnicy). W latach 2001-2009 aktor Teatru Dramatycznego im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu. W latach 2009-2013 aktor Wrocławskiego Teatru Współczesnego im. E. Wiercińskiego. W Teatrze Polskim we Wrocławiu od 2015-2018 roku. Twórca wielu ról teatralnych i filmowych, współpracował z czołowymi polskimi reżyserami (K. Garbaczewski, M. Zadara, J. Głomb, J. Klata, P. Wojcieszek, M. Strzępka, M. Kleczewska, L. Raczak, K. Zanussi, F. Falk, W. Krzystek). Obecnie gra role Blockbauma oraz Człowieka w kancelarii w głośnym Procesie wg F. Kafki w reżyserii Krystiana Lupy.

Katarzyna Dudzic-Grabińska
Studentka IV roku reżyserii teatru lalek AST, Filia we Wrocławiu. Absolwentka filologii słowiańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego, tłumaczka literatury czeskiej i słowackiej, wiolonczelistka. Debiutowała jako reżyser i dramatopisarz w słowackim Instytucie Teatralnym w Bratysławie sztuką „Mnemojohann” (2014). Członek Platformy Krytyków podczas festiwalu słowackiego teatru Dotyky a Spojenia w Martinie (2017, 2018). Wiosną 2017 r. wyreżyserowała sztukę Jana Wilkowskiego „Tymoteusz wśród ptaków” w słupskim Państwowym Teatrze Lalek „Tęcza”. Jako asystentka reżysera współpracowała m.in. z Agatą Dudą-Gracz (Śmierć przyjeżdża w środę, Opole 2016; Dziubanina, Makbet – oba Teatr Capitol, Wrocław 2017) oraz Michałem Zadarą (Dziadów części III Ustęp i Objaśnienia, Teatr Polski, Wrocław 2016).

Magdalena Stępień 
Studentka V roku scenografii na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, zajmuje się przygotowywaniem przestrzeni, kostiumów, lalek i masek do działań teatralnych i filmowych. Przygotowywała projekty scenograficzne we współpracy ze studentami reżyserii we Wrocławiu i Warszawie, realizowała lalki do spektakli Teatru Arka we Wrocławiu oraz projektu Lalkomat. Zajmuje się również modniarstwem, metaloplastyką, grafiką i rzeźbą (uczestniczyła w międzynarodowym plenerze rzeźbiarskim w Łabiszynie w 2015 i 2016 r.).

Koproducenci: Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Samorządu Województwa Dolnośląskiego
oraz Fundacja Teatr Polski – TP Dla Sztuki
Teatr Polski – w Podziemiu